Video storytelling

Ik vertel graag bijzondere, ontroerende, kwetsbare, meeslepende maar vooral ‘echte’ verhalen over mensen, processen en gebeurtenissen. Verhalen die beklijven, onder de huid gaan zitten en ook ongemakkelijk mogen zijn. Verhalen die niet zozeer gaan over ‘wat’, ‘wie’ en ‘wanneer’ maar inzicht geven in het ‘waarom’ en ‘hoe’. 

‘Echt’ is voor mij puur, dus zonder opsmuk, effect of oneigenlijke belangen. Ik werk bij voorkeur met kleine crews, het liefst zelfs uitsluitend solitair, alleen met mijn camera. Ik verzorg dan zelf de interviews en het geluid. Ik vermijd -als het kan- kunstlicht. 

Een documentaire maken, is een intensief proces waar zowel regisseur als geportretteerde(n) doorheen moeten om tot een waardevol resultaat te komen. Veelal zijn die momenten waarin het wringt het meest waardevol.

Vertrouwen winnen, en houden, bij je personages is cruciaal. Daar gaat dan ook de nodige tijd in zitten.

 

 

In mijn visueel onderzoek dring ik diep door tot wat mensen beweegt. Ik ben gefascineerd door hoe de mens zijn bestaan en omgeving vorm geeft.

Mijn video’s behandelen het samen leven. Bijvoorbeeld, hoe worden de verschillende belangen tussen bewoners, scholen, welzijnsinstellingen, woningcorporaties en overheden verenigd in een grootschalige herstructurering in een wijk?

Met een onbevooroordeelde blik zoek ik naar verhalen en vormen om dat wat bindt of splijt helder te krijgen.

De verhalen komen tot stand in nauwe samenwerking met alle betrokkenen. Daar waar ik dichtbij moet komen doe ik dat en waar ik afstand dien te houden respecteer ik dat. Er is altijd sprake van een diep respect voor mens en omgeving. Vertrouwen is het cruciale gegeven in het optekenen van een verhaal.

Een toevoeging aan het werkproces kan zijn om deelnemers actief te betrekken bij de totstandkoming van het verhaal. Ik ben zeer ervaren in het betrekken en activeren van deelnemers.

Ik verzorg het scenario, interviews, camera/geluid, montage en vormgeving van het product. Deze werkwijze houdt in dat er sprake is van korte lijnen tussen opdrachtgever en uitvoerder. Ik betrek zondig versterking in de uitvoering van een project uit mijn brede netwerk van professionals.

Voorbeelden:

‘Klarendal Kom op’: Het verslag van een innovatief project wijkgericht werken in de wijk Klarendal in Arnhem. Van probleemwijk naar voorbeeldfunctie. Met name de samenwerking tussen burgers en organisaties komt aan bod. Veel interviews met deelnemers/vrijwilligers en professionals.
‘Kids in de wijk’: In de Arnhemse wijk de Geitenkamp komen veel kinderen zorg en aandacht tekort. De film toont de integrale aanpak vanuit sociaal-maatschappelijke organisaties, scholen en overheden.
‘Een lange adem’: Een verhaal over hoe sociaal culturele instellingen, burgers, scholen en overheid werken aan de integratie van verschillende bevolkingsgroepen in de Nederlandse samenleving.
‘Iedereen dat wat in Boeskoolstad’: Hoe Oldenzaal werkt aan het bestrijden van jeugdwerkloosheid.
Wijkarchief Sint Marten: in de Arnhemse wijk Sint Marten produceerde ik in samenwerking met bewoners een uitgebreid videoarchief in de vorm van een database. In deze database worden actuele ontwikkelingen gepaard aan zaken uit de (recente) historie. Het toont dat veel ontwikkelingen niet op zichzelf staan.
Een honderdtal interviews met bewoners en professionals die werkzaam zijn in de wijk levert een genuanceerd beeld  op van de eigenheid van de wijk. Een belangrijk onderdeel van het proces is het trainingsprogramma voor betrokken bewoners om zelf content aan te kunnen leveren voor de database.
‘Een serieuze zaak’
 Dit verhaal gaat over inwoners van de Nijmeegse wijk Hatert die tot een schuldsaneringstraject zijn toegelaten.Wat is dat nu eigenlijk, schuldensanering? Wat doet dat met een mens en welke invloed heeft het op de omgeving? De openhartige gesprekken met de betreffende personen geven een genuanceerd beeld over welke feiten kunnen leiden tot toelating tot een schuldsaneringstraject.

‘In de schaduw van de stad’

Rijnwijk is een van de laatste stukjes volkswijk nabij het stadscentrum van Arnhem. Het wijkje werd ruim 100 jaar geleden gebouwd voor de werknemers aan de Arnhemse Rijnkade, de ‘kaaisjouwers’. Vanaf het begin zijn de Rijnwijkers op zichzelf aangewezen. Er ontstaat een bijzondere relatie met de stad. In de ogen van veel Arnhemmers is Rijnwijk een ‘obscuur’ stukje stad. Dit verhaal, door (oud)wijkbewoners verteld, aangevuld door professionals, laat zien welk een bijzondere historie deze wijk heeft.Er is niet zelden sprake van spraakverwarring over wat goed is voor de burger. Veel ideeën over stadsontwikkeling zijn gebaseerd op aannames of vooroordelen. Bewustwording van de kwaliteiten van de leefomgeving is én voor de bewoner en voor de bestuurder essentieel. Veelal zijn bewoners zeer goed op de hoogte van de problematiek in hun eigen omgeving maar ontbreekt het vaak aan de middelen om hier zelfstandig verandering in aan te brengen. Visueel onderzoek werkt in het bewustwordingsproces zeer verhelderend, het staat los van stigma’s en beleving. De bewoners van Rijnwijk hebben op een heel openhartige wijze commentaar geleverd op de betreffende beelden. Het heeft hen bewust gemaakt van hun positie in het debat met de gemeente en verhuurder over de toekomst van de wijk. De gesprekken hebben uiteindelijk geleid tot de situatie waarin de bewoners van Rijnwijk de keuze hebben gekregen om te verhuizen met instandhouding van de voorwaarden voor de zo gewenste sociale samenhang in de wijk.